Τετάρτη 11 Ιουνίου 2014

Μάρτιος 1921


Μάρτιος 1921

5._ Οι εξ Απιόν Αρμενείς ήλθαν εις Πιστοφάντων και έμειναν εκεί.
 Οι Τούρκοι είναι πολύ εξαγριωμένοι διότι μανθάνωμεν ότι άρχισαν να προοδεύουν εις την Μικράν Ασίαν. Λόγω της καταστάσεως περιορίσθημεν εις τα χωριά διά να μη δώσωμεν αφορμήν στους Τούρκους. Και επειδή καταντούσε η ζωή μας δύσκολος εις Σάντα απεφασίσαμε να πάμε εις Αγρουζενόν όπου η μονή Σουμελά είχε ένα μεγάλο μετόχι και το οποίον οι κάτοικοι του Αγρουζενού μας υπεσχέθησαν να το καλλιεργήσωσι και το σπείρωσι για μας αν απεφασίζαμε να πάμε εκεί και να τους προφυλάξωμε από τους γύρω Τούρκους. Μαθόντες τούτο οι Σανταίοι συνήλθον εις γενικήν συνέλευσιν εις Κοσλαράντων και απεφάσισαν να μη μας αφήσουν να φύγωμε, όσον δε διά την συντήρησήν μας να κάνωμεν ένα ερανικόν κατάλογον και να συγκεντρώσωμε μερικά λεφτά να περάσωμε και ημείς. Και διά του Μικτάρη Κων/τίνου Χειμωνίδη και Ι. Κουφατσή μας εκοινοποίησαν την απόφασήν τους. Αναθέσαντες εις ημάς τον καταρτισμόν του καταλόγου ως γνωρίζοντες καλώς την οικονομικήν κατάστασην του καθενός και διά να μη γίνονται διαφωνίαι αναμεταξύ των. Μόνον την δευτέραν ημέραν της συνεδριάσεως οι Πιστοφανταίοι δεν παρουσιάσθησαν διότι ήσαν κατά, και διότι αυτοί ήσαν περισσότερον πλούσιοι και ως εκ τούτου θα πλήρωναν και περισσότερα, ενώ από το χωριό τους δεν υπήρχε κανείς αντάρτης εκτός του Στεφάνου Στεφανίδη και αυτού νεοστεί καταταχθέντος. Και άλλος λόγος ότι οι Αρμενείς βρίσκοντο στο χωριό τους και βασίζοντο σ' αυτούς. Η πλειοψηφία όμως των Σανταίων απεφάσησε και μας κοινοποίησε την απόφασίν της την οποίαν εξ υποχρεώσεως έπρεπε να σεβασθούμε διότι επρόκειτο και διά το καλό της πατρίδος μας.18._ Συνήλθομεν όλοι οι Αντάρται εις γενικήν συνεδρίασην και κατηρτήσαμε τον πίνακα της φορολογίας εις πολύ περιορισμένον αριθμόν και τον υπεβάλαμε προς έγκρισην της Δημογεροντίας Σάντας οίτινες έμειναν ευχαριστημένοι. Και μάλιστα τρία χωριά ανέλαβον αυτοί οι ίδιοι να εισπράξουν το ποσόν του χωριού των και να μας το προσφέρουν. Μόνον οι Πιστοφανταίοι τη ενεργεία μερικών συνήλθον εις συνεδρίασην και απεφάσησαν να μη μας δώσουν τίποτε και εν ανάγκη να μας αντισταθούν.
23._ Γυρίσαμε στα χωριά και εισεπράξαμε το ποσόν και τελευταίως επήγαμε εις Πιστοφάντων. Και μη δυνάμενοι να μας πουν την απόφασήν τους μας εζήτησαν μερικές ημέρες προθεσμίαν.
27._ Ενώ ήρχετο ο Δαμ. Τσιρίπ εκ Φτελέν εις την θέσην Γαργαλάτς επυροβόλησαν εναντίον του τρείς τέσσαρες και ως εκ θαύματος εγλύτωσε. Η σφαίρα μόνον το σακάκι του είχεν τρυπήσει και πεσών πρινηδόν επυροβόλησε και αυτός και διέφυγε.
 Ήτο δε τόσον κοντά στα χωριά ώστε απεκλείετο να είναι Τούρκοι και αμέσως εστείλαμε εις όλα τα χωριά παιδιά να ειδούν αν όλοι οι αντάρται βρίσκονται στας θέσεις των καθώς και εις Φτελένια εστάλησαν προς εξακρίβωσην αλλά βρέθηκαν όλοι παρόντες και ούτω επί τινα καιρόν το επεισόδιον αυτό μας έμεινε ανεξήγητον. Μη φανταζόμενοι ποτέ ότι ήτο δυνατόν οι Πιστοφανταίοι να μας σκαρώσουν τέτοια δουλειά διά να αλληλοσκοτωθούμε αναμεταξύ μας. Διεδώθη αμέσως ότι ημείς εκάναμε την απόπειραν κατά του Δαμ. Τσιρίπ διά παλαιούς λογαριασμούς και το οποίον επίστευσε και ο ίδιος διότι πουθενά δεν μπορούσε να το αποδώσει. Διότι εσχεδιάσθη τόσον καλώς ώστε να εννοηθεί ότι ημείς θελήσαμε να τον σκοτώσωμε και οι σύντροφοί του να εκδικηθούν σκοτώνοντες εξ ημών. Και ούτω αυτοί θα γλύτωναν τις λίγες παγκανότες που θα δίναν. Ημείς δε μη έχοντες διόλου υπόνοιαν εις αυτούς ούτε και εις το χωριό τους στείλαμε παιδιά να δουν αν βρίσκοντο εκεί όλοι. Τέλος διαφυγόντες από εκεί οι κάνοντες την απόπειραν και διά να φτάσουν στο χωριό τους τυχαίως τους αντάμωσε εντός του δάσους ο εκ Ζουρνατσιάντων Κων/τίνος Τσιλιγγερίδης και τον εξώρκησαν να μην το φανερώσει. Όπως και το κράτησε μυστικόν διότι και αυτός δεν τα είχε καλά με τον Δαμιανόν Τσιρίπ. Μόνον είχε εμπιστευθεί το μυστικόν εις τον Χριστόφορον Καϊταλίδην, αχώριστον φίλον και σύντροφον αυτού. Και όστις μόνον μετά τρία χρόνια μας το είπε, ελευθερωθέντες πλέον. Και ευτυχώς που δεν το μάθαμε διότι τα πράγματα τότε θα έπερναν άλλην μορφήν. Ήσαν δε οι δράσται ο Στέφανος Στεφανίδης και τρείς εκ των Αρμενίων τους οποίους βεβαίως έστειλαν οι Πιστοφανταίοι. Και μη επιτυχόντες εις τα σχέδιά τους εγκολπώθησαν τον Δαμ. Τσιρίπ και εφρόντιζαν με κάθε τρόπον να τον καταπείσουν να μας δολοφονήσει. Αλλά και εις αυτό απέτυχαν. Κατ' αυτάς εμάθαμε την ήτταν του Ελληνικού Στρατού εις Μικράν Ασίαν και οι Τούρκοι εις Τραπεζούντα πανηγυρίζουν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΕΠΤΑΚΩΜΟΣ ΣΑΝΤΑ

Η ΕΠΤΑΚΩΜΟΣ ΣΑΝΤΑ

Η Σάντα η επτάκωμος

Εις τα Ν.Α. της Τραπεζούντος κειμένη επί υψηλού οροπεδίου η Σάντα αποτελείτο εξ επτά ενοριών των εξής : Πιστοφάντων, Ισχανάντων, Τερζάντων, Ζουρνατσιάντων, Κοσλαράντων, Πινατάντων και Τσακαλάντων. Όλες δε οι ενορίες εκείντο επί του ποταμού Ιάμπολου.

Επίσης αι ενορίες είχον και άλλα επτά παραρτήματα γενικώς Φτελένια ονομαζόμενα τα εξής : Μεγ. Φτελέν Χαρατσιάντων Αλιάντων Υπαπαντή Κοπαλάντων Καρά Κοτέλ και το Ρακάν.

Ως εκ του ορεινού εδάφους της η Σάντα ήτο άγονος οι κάτοικοι ασχολούντο εις την κτηνοτροφίαν και εις την καλλιέργειαν της πατάτας και ολίγον λαχανικών μόνον προς ιδίαν χρήσην. Όλοι οι άνδρες αναγκάζοντο να μετέρχονται εις την Ρωσίαν την Αμερικήν και αλλαχού διάφορα επαγγέλματα εκτός ολίγων οίτινες έμεναν διαρκώς εις την Σάνταν ως έμποροι ξυλουργοί διδάσκαλοι κ.τ.λ.. Λόγω λοιπόν του ορεινού εδάφους και της ανεπαρκούς συγκοινωνίας η ζωή καταντούσε λίγο δύσκολος επί πλέον δε και οι ληστείες των Τούρκων όταν πηγαινοέρχονταν εις Τραπεζούντα, ανάγκασαν πολλούς εκ των κατοίκων να μεταναστεύσουν εις Ρωσίαν όπου εσχιμάτησαν πολλές κοινότητες και χωριά ίσως παραπάνω από ότι έμειναν στην Σάντα.

Όταν τον Απρίλιον του 1916 οι Ρώσοι κατέλαβαν την Τραπεζούντα ελευθερώθηκε και η Σάντα εκ του Τουρκικού ζυγού και άρχισαν οι ξενητεμένοι Σανταίοι να φθάνουν στα χωριά τους. Και επειδή λόγω του πολέμου είχε δουλειές πολλές και γνωρίζοντες οι Σανταίοι την γλώσσαν εκέρδιζαν πολλά λεφτά και η ζωή τους καλυτέρευσε κατά πολύ και το κυριότερον η ελευθερία. Μόνον όμως δύο χρόνια βάσταξε η κατάστασις αυτή διότι στα τέλη του 1917 οπότε άρχισε η Ρωσική κατάρρευσις εξ όλων των μετώπων του πολέμου τότε επρόκειτο η Σάντα να υποστεί τα μεγαλύτερα δεινά, τα οποία θα αφηγηθούμε εις το παρόν ημερολόγιον.