Ιανουάριος 1922

Ιανουάριος 1922

2._ Πήγαν μερικοί εις Χάρουξαν δι' ειδήσεις.

5._ Ήλθαν εκ Χάρουξας μαζί και ο αδελφός του Αζίζ ο Χασάν και ο εξάδελφός του Μουσταφάς φέροντές μας λίγα τρόφημα. Λέγουν ότι εις Σίμωναν έφθασε στρατός με μεγάλην δύναμην και θα έλθει εδώ.
Ο Χασάν αυτός εγλύτωσε τα τρία παιδιά και μας τα έστειλαν. Αυτός τα είχε πάρει από τον Μαχμούτ Περπέρογλου εξ Αϊβέν όστις όστις λυπηθείς παρεκάλεσε τους Τσετέδες και τα πήρε μαζί του.

6._ Επειδή ο Χαράλ. Κορυφίδης ούτε πέθανε αλλ' ούτε είχαμε και φάρμακα να τον περιποιηθούμε απεφασίσαμε να τον κατεβάσωμε εις Γαλίαιναν και εκείθεν αν είναι δυνατόν εις Τραπεζούντα.

7._ Πρωί τον φορτωθήκαμε και φύγαμε διά την Γαλίαιαναν. Μόλις φθάσαμε εις το βουνόν Κιμισλή έχασε τας αισθήσεις του και ψυχοραγούσε. Και μετά τον θάνατόν του τον ενταφιάσαμε εις ένα πρόχωμα και φύγαμε και εις Μεζιρέν Ασκέναν εμείναμε.

8._ Περάσαμε άνωθεν της Τσουπανόης εις Τεβόρια όπου πήραμε πολλάς επιστολάς από Τραπεζούντα και Ερζερούμ από τας εκεί οικογενείας οίτινες γράφουν ότι από το κρύο και την πείναν πεθαίνουν πολλοί καθημερινώς.

9._ Μερικοί πήγαμε ξατά τον Αγρουζενόν και στείλαμε εκείθεν τα ολίγα γυναικόπαιδα που έμειναν και προμηθευτήκαμε και λίγον καπνόν. Εις δε την Γαλίαιναν μείναντες από τα χωριά εμάζευσαν αρκετά τρόφημα.

13._ Συναντηθήκαμε πάλιν όλοι μας εις Τεβόρια όπου εμείναμε μερικές ημέρες.

19._ Οκτώ εκ των συντρόφων μας εμείναμε εδώ και οι άλλοι φθάσαμε εις το ποτάμι της Μονής Σουμελά εις Γλουβενού μέζιρεν του Σκαλίτα.

20._ Από Τεβόρια ημείς πήγαμε διά την Μονήν του Αγ. Γεωργίου Περιστερεώτα όπου εφθάσαμε το βράδυ και μας υπεδέχθησαν οι καλόγηροι και την ίδιαν νύκτα γυρίσαμε εις το χωρίον Αρμενή και εκείθεν εις Τσουπανόη.

22._ Νύκτα γυρέψαμε να συναντήσωμε τον φύλακα του χωριού Μεχμέτ εκ Τσιναλάντων τον οποίον είχαν συμφωνήσει οι κάτοικοι να φυλά3ει το χωριό και διά να του αναθέσωμε κάποιαν αποστολήν και μη ευρόντες αυτόν του αφήσαμε σημείωμα να έλθει να μας συναντήσει εις το γεφύρι της Μονής Σουμελά. Ήτο έμπιστος και δεν φοβούμεθα την προδοσίαν του και εξ άλλου το μέρος ήτο τέτοιον ώστε δεν υπήρχε φόβος.

24._ Ήλ8ε ο Μεχμέτ και του δώσαμε μίαν επιστολήν να φέρει εις Μεσοχώρι της Γαλίανας προς τους εκεί αγάδες Εγιούπ Ζαδή σύμφωνα με τας οδηγίας των κατοίκων της Γαλιαίνης.

25._ Ήλθε πάλιν πίσω ο Μεχμέτ με τον αδελφόν του Αχμέτ και μας βρήκε εις Γουρνέσκια δώσας την επιστολήν εις τους αγάδες.

26._ Μας ειδοποιούν οι σύντροφοί μας ότι ειδοποιήθη η κυβέρνησις περί της διαμονής των εκεί και έφτασαν μερικοί στρατιώται εις Σκαλίτα.

27._ Πήγαμε και τους συναντήσαμε. Είχαν συλλέξει από τα εκεί χωριά Λιβερά , Αγρουζενόν, Σκαλίτα, Κουσπιδί, Κουταλά και Σκόπια αρκετά τρόφημα. Εστάλησαν τοβράδυ μερικοί εις Σκόπια και άλλοι εις Βερίζεναν διά να φέρουν κάτι πράγματα που έμειναν εκεί. Στον δρόμο συναντήθησαν με δύο οπλισμένους εξ ών ο εις αφήσας το όπλον του ετράπη εις φυγήν. Και την επομένην εμάθαμε ότι ήτο του γαμπρού του Γεωργίου Τσελίκ φίλου μας και ελθών του το εδώσαμε.

29._ Αφήσαμε μερικούς εδώ διότι δεν υπήρχε κίνδυνος και μερικοί πήγαμε κατά την Γαλίαναν εις Μέζιρεν λεγόμενον Φτερωτόν. Όπου μας ειδοποίησαν δύο γυναίκες εκ Γαλίανας ότι σήμερα κάποιος εκ Κρώμνης Ανέστης Αφεντουλίδης λεγόμενος και όστις φυγόστρατος ων προ πολλού ευρίσκετο εις το χωρίον Κοτύλια παρά συγγενών του και ότι σήμερα κάτωθεν του χωρίου ελήστεψε μερικές γυναίκες καθώς και την σύζυγον του Ευκλείδη ήτις ήλθε εις Γαλίαναν μας επισκέφθη και γύρισε πάλιν πίσω διά Τραπεζούντα και τας πήρε μερικά τρόφημα που πήγαιναν κάτω προς πώλησην.
Αμέσως μερικοί ειδιποίησαν το γεγονός στο Καραούλι και ελθόντες οι Ζαντάρμες τον συνέλαβαν κρυφθείς εις ένα φούρνον και με το όπλον του τον πήγαν εις Λειβάδια εις το Καραούλι και τον εφυλάκησαν διά να τον στέλνουν εις Τραπεζούντα, ενώ οι ίδιοι οι κάτοικοι μπορούσαν να τον τιμωρήσουν αλλιώς ως ξένος που ήτο.Η πράξις των αυτή μας πείραξε πολύ διότι αδίκως θα εχάνετο ένας νέος διά της προδοσίας των ομοεθνών του, ασχέτως που δεν τον γνωρίζαμε και προσωπικώς.Αμέσως ειδοποιήσαμε όλα τα παιδιά διότι είμαστε διασπαρμένοι σε διάφορα μέρη και συνεκεντρώθημεν όλοι προς τα ξημερώματαεφθάσαμε εις

31._ Λειβάδια, κυκλώσαμε το χωριό και μερικοί πήγαμε στο Καραούλι και φωνάξαμε τον Τσαούσην να έβγη έξω και να μας παραδώσει τον κρατούμενον ή δε άλλως θα τους ανατινάξωμεν στον αέρα. Αρχικώς ήθελαν να αντισταθούν και να δυστροπούν αλλά μόλις είδανε ότι δεν αστειευόμεθα και θα καούν όλοι, αμέσως ήλθε κοντά μας ο Τσαούσης εζήτησε συγνώμημ και παρεκάλεσε να μη τους πειράξωμε ουτούς διότι δεν έφταιγαν αυτοί αλλά οι Έλληνες τον επρόδωσαν και δεν μπορούσαν να κάνουν και αλλιώς. Και ότι είχαν ειδοποιήσει εις το εν Κατρούλ απόσπασμα την σύληψίν του και επομένως θα κινδυνεύουν και αυτοί. Και παρεκάλεσε τουλάχιστον να τους αφήσωμεν τα όπλα τους διότι εν περιπτώσει θα τιμωρηθούν αυστηρώς. Τους υποσχεθήκαμε ότι αυτοί δεν θα πάθουν τίποτε, ούτε και τα όπλα τους θα πάρωμεν αλλά μόνον το παιδί ζητούμε.
Αμέσως ο Τσαούσης πήγε και τον έφερε μαζί με το όπλον του και τα δύο χρυσά δακτυλίδια του που τα πήραν και μας τα παρέδωσε. Ήτο αφάνταστος η χαρά του Ανέστη και μας εφιλούσε όλους ωσάν να ανέστη εκ νεκρών. Ενώ οι Γαλιανίται Έλληνες ετρόμαζαν διά την συνέπειαν της πράξεως.